Laatste week softbal in de Fall

Ja daar ben ik alweer, een heerlijk rustig weekje achter de rug. Veel softbal en weinig andere dingen eigenlijk.

Maandag was ik er helemaal klaar voor, we zouden ons Fall conditie programma gaan beginnen, en wat had ik er zin in!! Insanity zouden we gaan doen. Maar helaas, toen we maandag op de training aan kwamen vertelde Roo ons dat we nog een weekje moesten wachten. We zouden te veel spierpijn krijgen en dat risico wilde ze niet lopen met nog 2 wedstrijden voor de boeg aankomend weekeinde. Maar ik weet niet hoor, na vandaag had ik me toch pijn aan mijn benen. Niet normaal hoor haha. Ik kon op dinsdag nauwelijks lopen, en ik overdrijf dan niet. Kreeg van Coach Jay de opmerking: “Why do you walk like an 90 year old Mar?” Weetje, ik krijg me toch dikke benen en billen straks, ik kan niet wachten hihi.
Verder waren dinsdag, woensdag een beetje ziekige dagen, verder niet zielig doen hoor, maar het was even wat minder.
Zijn donderdag avond nog wel met allerlei teamgenoten en de recruits (try-out meiden) wezen eten en daarna naar Academy gegaan om wat leuke dingetjes te kopen. Ook hebben Lynn en ik een outfit voor ons huisgenootje Alena uitgezocht. Gewoon omdat ze zo’n goede roommate is en echt veel voor ons gedaan heeft. Je hoeft niet altijd een reden te hebben voor een cadeautje toch?
Verder was het een rustige week en op zaterdag hadden we dan onze laatste wedstrijd tegen Stetson.
We kwamen ’s ochtends lang de campus gereden en we zagen een bus staan die toch verdacht veel op die van ons leek, maargoed we dachten dat er vast een andere bus bij het veld zou staan. Toch wel verrast dat er geen andere bus klaar stond en we nog maar 30 minuten hadden voordat we vertrokken hebben we even Roo gebeld. Ze zei om even naar de bus toe te gaan en na te vragen of hij ons moest rijden en zo ja, hem dan naar het veld te sturen. We zijn dus naar die kant van de campus gereden, ik de auto gegaan, op zijn raam geklopt en er was niemand. Ik heb dus snel een briefje geschreven en onder zijn raampje geschoven. Uiteindelijk had ik inderdaad gelijk, de bus stond verkeerd. Wij weer een te laat komer gered, wat zijn we toch goed bezig haha.
Uiteindelijk na een nap en wat gevlecht verder zijn we toch best snel bij Stetson aangekomen. Het veld was weer net zo mooi als dat we het vorig jaar verlaten hebben. Geen grassprietje te lang of bruin en geen vuiltje op de grond. Wat een geweldig mooi veld!
We hebben een erg goede wedstrijd gespeeld. De eerste paar innings moesten we even opwarmen en kwamen we op een achterstand terrecht. Toen ik in de 5e inning op de plaat kwam is het eigenlijk steeds beter gegaan. We hebben punten gescoord en zijn zelfs op voorsprong gekomen. We hebben in de innings die ik heb gepitched ook geen punten meer tegen gekregen. Ik heb echt heerlijk gepitched, mijn change-up ging echt heel goed, 3 mensen hiermee aan de kant gezet. En dat is echt een heerlijk gevoel. Uiteindelijk zijn in de 9de en 10de inning nog punten binnen gekomen waardoor we helaas de wedstrijd verloren hebben. Maar gelukkig hebben we wel met een goed gevoel afgesloten, want het was echt wel een hele goede wedstrijd.
Na de wedstrijd was afgelopen hebben we heerlijk bij Moe’s gegeten, een burrito place. Het was erg lekker, maar toen we klaar waren met het eten moesten we nog wachten op de andere meiden uit het team, en we hebben besloten om maar gewoon te gaan lopen naar het andere restaurant. Het was een best wel lange wandeling maar het was erg gezellig. Ondertussen nog even bij Subway gestopt om koekjes te halen, nog even een klein boetiekje ingelopen en gewoon een gezelligheid ervan gemaakt. Uiteindelijk kwamen we precies bij het restaurant aan toen ze klaar waren met eten , dus dat was mooi uitgerekend. In de bus heeft Roo nog even een knoop uit mijn rug gehaald, waardoor ik dus een mooi blauwvoelende rug had en ik weer wat soepeler beweeg.
Zondag was een heerlijk lui dagje, geen softbal, geen huiswerk wat eigenlijk wel moest, maarja als je weet dat je ook maandag nog vrij hebt is het toch wel heel aantrekkelijk om gewoon lekker niks te doen. En ja als je je verveeld denk je aan dingen die je wil doen. En ja, dan kom je op het idee om een piercing te nemen. Najaa had er wel iets langer overna gedacht hoor dat vandaag hoor. Ik wilde al een aantal weken een piercing in mijn “Rook”, ja zoek maar op. En na overleg met het thuisfront en heel veel overwegingen toch besloten om het te doen! Na een steunend woordje van Lynn: “Ik doe het ook als jij er eentje laat zetten…” Dat aanbod kon ik toch niet laten gaan he.. hihi Wij in de auto richting de Tattoo/Piercing shop. Oh shit het is zondag en al half 6, wat als het niet open is… alle geluk: hij was open tot 6 uur en om 17.50 stonden wij voor de deur. Ik kon er dus niet meer onderuit. Ik was zo super zenuwachtig he… Na papierwerk te hebben ingevuld, id hebben gescanned en navragen of het wel een goed idee was, vertelde hij mij dat ik het perfecte oor ervoor had en dat het echt heel gemakkelijk zou gaan. Geweldig fijn, ik was toch wel gerustgesteld nu. Hij heeft helemaal uitgelegd wat hij ging doen, en na alles steriel te hebben gemaakt en alles helemaal klaar te hebben gemaakt, was ik er klaar voor. Ja jullie mogen het best weten, ik heb in Alena’s hand geknepen en het hielp echt. Hij vertelde me diep in te ademen, om vervolgens weer langzaam uit te ademen en toen BAM zat hij er in hahaha.
De pijn viel echt ontzettend mee en ik was ZO SUPER BLIJ met mijn piercing!! Hij ziet er echt heel erg mooi uit. Ik hoef nog maar 8 weken te wachten tot ik er een diamandje in mag zetten en daar kan ik helemaal niet op wachten. Lynn heeft ook nog een piercing laten zetten, op de rand van haar oorschelp en dan in het midden als je een beetje begrijpt wat ik dan bedoel hahaha. Het bloedde echt heel erg, maar dat is gelukkig na 5 minuten ook gestopt. Om te vieren dat we zo’n mooie piercings hadden zijn we lekker uit eten gegaan en hebben nog even bij Walmart de benodigde schoonmaakspullen voor mijn piercing gehaald en toen eigenlijk heerlijk gaan slapen, het was al erg laat. Naast mijn kussen had ik een handdoek in de vorm van een donut gemaakt en heb dus ook heerlijk op mijn linker kant kunnen slapen. Het is zo erg nog niet hoor zo’n piercing.

Al met al was het dus een heerlijke en rustig weekje. Volgende week nog even hard aan de bak voor de laatste papers en toetsen voor Thanksgiving en dan kan ik al weer heerlijk naar Morgan toe, ik kan niet wachtennnn!!!

Liefs Marjolein